Lech Franczak.
Urodzony 10 kwietnia 1939 roku w Górowie, pow. Włodzimierz na Wołyniu. Po rzezi ukraińskich nacjonalistów na ludności polskiej, która rozpoczęła się w lipcu 1943 roku, znalazł się wraz z rodzicami we Lwowie. W wyniku działań wojennych rodzice zostali ewakuowani do Pilzna a następnie do Dębicy, skąd wyjechali do Mojsławic koło Hrubieszowa. Miało to miejsce na przełomie 1945 i 1946 roku. Na ziemi hrubieszowskiej (Mojsławice) rozpoczął i ukończył Szkołę Podstawową. Ostatnim już etapem „wędrówki” rodzinnej było Leszno, natomiast Szczecin stał się miejscem dalszej edukacji szkolnej. Tu ukończył, zgodnie ze swoimi zainteresowaniami, Technikum Wychowania Fizycznego, gdzie uprawiał wyczynowo gimnastykę sportową i miał za sobą starty w Mistrzostwach Polski. W roku 1959 przybył do Płocka i rozpoczął naukę w Studium Nauczycielskim o kierunku Wychowanie Fizyczne. Lech Franczak oprócz pasji czysto sportowych ukochał poezję. Jest współtwórcą płockiej grupy literackiej „Gościniec”. Należy do Klubu Artystycznego Płocczan oraz od roku 1993 do Związku Literatów Polskich. Jego utwory ukazały się w IV antologiach regionalnych i ogólnopolskich. Bardzo ceni sobie otrzymanie Honorowej Odznaki „Za Zasługi dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego”. To efekt propagowania humanizmu w sporcie, co docenił Polski Komitet Olimpijski. W roku 1992 z okazji Światowych Igrzysk Młodzieży Szkolnej, które odbyły się w Płocku, Lech Franczak wydał tom poezji olimpijskiej pod tytułem Bieg nad Olimpią. Ta dwujęzyczna pozycja (polsko – angielska), ukazująca sport od starożytności do bez mała ostatnich lat została wysoko oceniona przez członków Polskiej Akademii Olimpijskiej. Jej egzemplarze znajdują się w zbiorach Muzeum Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Olimpii. Wydaje się, że ukazanie piękna sportu w poezji może nieść ważne przesłanie ponadnarodowe, co pragnął przekazać trener i poeta w jednej osobie.
Wydał również książkę ” Zranieni jak ziarno z ognia”, która zawiera wiersze o stanie wojennym.